jueves, 11 de diciembre de 2008

eva

Me hablan, pero no oigo; viajo, mi mente se va recorriendo recuerdos, recorriendo tambien lo que pueden llegar a ser-los..
Recuerdo despedidas, recuerdo sensaciones. Ayer se fue eva y esos recuerdos vinieros a mi. Ahora compartes, ries, lloras, hablas; ahora te dices y te das los mejores deseos, te abrazas. Cuando cruzas la linea, cuando cruzas esa linea para ir a buscar tu puerta de embarque el silencio poco a poco te va invadiendo hasta que se hace inmenso y ya no oyes a nada ni a nadie. Vuelves a estar tu, tu contigo mismo. En la mente resuenan esas ultimas palabras que te avientan, llenas de amor, llenas de esperanza. Andas fuerte y debil a la vez, andas triste y alegre, andas sobretodo confinado en cada paso, con una sensacion de libertad que te invade cada vez mas fuerte. Esos momentos no se olvidan, no olividas a quien te viene a despedir, esos momentos se te quedan dentro, junto a la melancolia.
Eva se ha ido, y nos ha dado conciencia de que cada uno tiene su viaje, y que debemos seguir nuestro destino, sin dormirnos.
Ella esta aqui aunque no fisicamente, pero por aqui la sentimos, por aqui anda y por aqui la hechamos de menos. petons bonica!

1 comentario:

Zazpi dijo...

Guapa!!!
Ara fa dies que estava ausente.Com estas xula?
Veig que saps afrontar cada situacio i aixi es bo per coneixres un mateix.
Jo t'envio anims i molts petons i abraçades per si algun dia els necessites.

Aqui estem amb tu.

7estima Neus